Ανοιχτό Στούντιο / Open Studio 2009

Πρόγραμμα Παράστασης

The Rite of Spring (1984) [Excerpt]

Το 1930 η Martha Graham αναλαμβάνει να ερμηνεύσει το ρόλο της Επίλεκτης, στην πρώτη παρουσίαση της Ιεροτελεστίας της Άνοιξης, στις ΗΠΑ. Ο χορογράφος Léonide Massine αρνείται να τη χορογραφήσει, αλλά ο Διευθυντής της Ορχήστρας της Φιλαδέλφεια, Leopold Stokowski επιμένει. Έτσι, η Graham φτάνει τελικά στην πρεμιέρα, έχοντας ωστόσο, χρειαστεί να χορογραφήσει μόνη, για τον εαυτό της, έναν από τους δυσκολότερους ρόλους της.

Το 1984, σε ηλικία 90 ετών, η δημιουργός επιστρέφει στο αριστούργημα του Igor Stravinsky για να παραδώσει στο κοινό τη δική της πλήρη εκδοχή και να κερδίσει εκ νέου ένα στοίχημα ήδη κερδισμένο, πενηντατέσσερα χρόνια πριν. Το The Rite of Spring της Αμερικανίδας χορογράφου είναι ίσως το εμβληματικό έργο της ωριμότητας της.

Χορογραφία: Martha Graham
Μουσική: Igor Stravinsky
Διδασκαλία ρεπερτορίου: Πένυ Διαμαντοπούλου
Κοστούμια: Halston
Σχεδιασμός Φωτισμού: Tom Skelton
Ερμηνεία: Άννα Αθανασίου, Γιώργος Ανδρουλάκης, Φραντζέσκα Τσολάκη, Μιχάλης Θεοφάνους, Γιούλη Ιωαννίδου, Αύρα-Άννα Κάββουρα, Κατερίνα Κοκλιώτη, Αντωνία Πτωχίδου, Αντώνης Στρούζας, Βαλασία Συμεωνίδου, Αγγελική Τρομπούκη, Αντώνης Βαής, Νάρντι Αζιζάι, Γιάννης Παπακαμμένος, Διογένης Σκαλτσάς, Pierre Magendie

Partnering Study Case for Three Couples

Στο partnering, οι διάλογοι ανάμεσα στα σώματα, αναπτύσσονται μέσα από έννοιες όπως βάρος, χρόνος, εμπιστοσύνη, συμπληρωματικότητα. Γρήγορα, όχι όμως βιαστικά, έντονα αλλά χωρίς υπερβολές, το ρυθμό εδώ, δίνει η ενέργεια που κυκλοφορεί απρόσκοπτα και προκύπτει μέσα από στιγμές κατά τις οποίες τα σώματα σχετίζονται, αισθάνονται και αντιδρούν. Για τον Jozef Frucek και τη Λίντα Καπετανέα το partnering είναι η διαδικασία για να κατανοήσει κανείς τις κινητικές του συνήθειες μέσα από την διάδρασή του με τον άλλον, να «αδειάσει» και να ακούσει.

Στο Partnering Study Case for Three Couples, που αποτελεί ένα απόσπασμα της δουλειάς που γίνεται στην τάξη, ο θεατής παρακολουθεί αυτό που ακριβώς δηλώνει ο τίτλος: μια σπουδή για τρία ζευγάρια που αφήνονται στον «κίνδυνο» της επαφής.

Χορογραφία: Jozef Fruček – Λίντα Καπετανέα
Υπεύθυνη Προβών: Όλια Τορναρίτου
Ερμηνεία: Κατερίνα Κοκλιώτη, Αντώνης Στρούζας, Διογένης Σκαλτσάς, Ελένη Αραπάκη, Κατερίνα Ανδρέου, Μιχάλης Θεοφάνους

Demo Τεχνκής Release

Στο μάθημά του, με αφετηρία την τεχνική release, ο Νίκος Καλογεράκης, συστηματοποιεί την κίνηση βασισμένος στην πραγματικότητα ότι ο καθένας είναι διαφορετικός και έχει την ανάγκη να κινηθεί. Έτσι, κάνει χρήση του υλικού που κάθε χορευτής μεταφέρει σωματικά στη διαδικασία· η ιδιοσυγκρασία, ο χαρακτήρας, το μυαλό, η εμπειρία του αντανακλούν στην κίνησή του. Αυτή την αντανάκλαση ο Καλογεράκης επιδιώκει να την οργανώσει σε κώδικα – μια γλώσσα που αφενός μεταβάλλεται και αλλάζει, όπως κάθε γλώσσα, αφετέρου εκφράζεται αισθητηριακά και δε στοχεύει στην αναπαράσταση.

Βιωματικός στο πεδίο της αφορμής, στο Demo, ξεκινά από τη διαδικασία του μαθήματος του και δομεί μία κινητική δράση σε τρεις ενότητες, η οποία αναπτύσσεται μέσα από τη μουσική και τις ενέργειες των χορευτών και αποτελεί μια μελέτη στην κίνηση.

Χορογραφία: Νίκος Καλογεράκης
Μουσική: Cocorosie, Nick Cave, Les Yeux Noirs
Ενδυματολογική επιμέλεια: Χρήστος Δεληδήμος
Sound Design: Στέλιος Καμμίτσης
Ευχαριστούμε το Λάκη Γαβαλά για την ευγενική χορηγία των ενδυμάτων-
Ερμηνεία: Αντώνης Βαής, Κατερίνα Κοκλιώτη, Κατερίνα Ανδρέου, Νάρντι Αζιζάι, Γιάννης Παπακαμμένος, Διογένης Σκαλτσάς, Pierre Magendie, Κωνσταντίνα Τσίβου, Μαρία Μπρέγιαννη, Γιάννης Μίχος, Αντώνης Στρούζας, Μιχάλης Θεοφάνους, Γιώργος Ανδρουλάκης

Χορογραφίες Σπουδαστών

Feral [trailer]

Δημιουργική σύμπραξη του μουσικού και συνεργάτη της ΚΣΟΤ, Lucas Tsolakian και της απόφοιτης Μυρτώς Γράψα, το Feral έχει ήδη παρουσιαστεί στο κοινό, ως παραγωγή της νεοσύστατης Lumi Dance Company. Στο κομμάτι, η διαδραστική ηχητική εγκατάσταση του πρώτου γίνεται το περιβάλλον δράσης της δεύτερης.

Τόσο στην πλήρη εκδοχή του, όσο και στο δεκάλεπτο απόσπασμα, που παρουσιάζεται ως κομμάτι του Ανοιχτού Στούντιο, το Feral είναι πριν απ’ όλα περιοχή κίνησης για πέντε χορευτές . Η διάδραση του ενός με τον άλλον, αλλά και όλων με το περιβάλλον στο οποίο κινούνται, είναι το τοπίο όπου ένας χαρακτήρας έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με ζεύγη εννοιών όπως ζωή-απώλεια, πνεύμα-σώμα, μονάδα-σύνολο, γνώση-εμπειρία, μνήμη-προσμονή, σύνδεση-αποσύνδεση. Η πρώτη του συνάντηση με αυτό που οι υπόλοιποι ονομάζουν «πολιτισμό», ίσως τον τρομάξει και τον οδηγήσει πάλι μακριά από αυτόν. Feral, σημαίνει αγρίμι.

Concept, Installation, Μουσική: Lucas Tsolakian
Χορογραφία: Μυρτώ Γράψα
Κοστούμια: Μαρία Νικολοπούλου Αποστόλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Θωμάς Οικονομάκος
Ερμηνεία: Iωάννα Αποστόλου, Μυρτώ Γράψα, Tadeu Liesenfeld, Κατερίνα Λιόντου, Μαρία Φουντούλη

Ημέρα Εργασίας

Στο κομμάτι του, Ημέρα Εργασίας, ο Αντώνης Βαής επιδιώκει να διατυπώσει την αντιπάθεια του απέναντι στο σύγχρονο εργασιακό κατεστημένο. Σε ένα γραφείο, ιερό μιας καθημερινότητας στην οποία βασιλεύει η αλλοτρίωση και η άνευ όρων παράδοση σε ένα τυπικό, ένας άνδρας και τρεις γυναίκες αναπτύσσουν έναν παράξενο «διάλογο» που μοιάζει με αναμέτρηση. Επιθυμώντας να επικοινωνήσει έναν προσωπικό προβληματισμό για κάτι που, όπως όλους, τον αφορά και ίσως τον φοβίζει, ο Βαής ενορχηστρώνει μια σκηνική δράση για τα παιχνίδια εξουσίας και τις ευαίσθητες ισορροπίες που αναπτύσσουν τέσσερις χαρακτήρες-γρανάζια του ίδιου συστήματος.

Σύμφωνα με τον ίδιο, «Ο βιοπορισμός μοιάζει δευτερεύουσα ανάγκη όταν κάθε μέρα καλείσαι να επαναλάβεις την προηγούμενη με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και επιτυχία. Ο νέος άνθρωπος, τρωτός και ευάλωτος, μα ταυτόχρονα αποδοτικός και σχιζοφρενής, αποτελεί πιόνι στην κοινωνία του γραφειοκρατικού απολυταρχισμού».

Χορογραφία: Αντώνης Βαής
Μουσική: Portishead
Ερμηνεία: Μιχάλης Θεοφάνους, Γιούλη Ιωαννίδου, Αύρα-Άννα Κάββουρα, Βαλασία Συμεωνίδου

Anima

H anima, που κατά μία έννοια είναι η δύναμη που εκφράζει τα εσωτερικά χαρακτηριστικά της αντρικής προσωπικότητας και αντανακλά, σύμφωνα με τον Carl Jung, το γυναικείο στοιχείο που κάθε άνδρας φέρει στο ασυνείδητο του με τη μορφή ενός αρχετύπου, βρίσκεται στην πηγή της έμπνευσης του Μιχάλη Θεοφάνους. Άξονας που μπορεί εξίσου να εξισορροπήσει και να ολοκληρώσει την προσωπικότητα του άνδρα ή να την κλονίσει ανεπανόρθωτα και να την οδηγήσει σε ψυχολογικό μαρασμό, η anima του καθενός προσδιορίζεται κατά κανόνα από τη μητέρα.

Παίρνοντας αφορμή από όλα τα παραπάνω, ο νεαρός δημιουργός οργανώνει και θέτει σε λειτουργία ένα σύστημα από απεικονίσεις των στοιχείων που συνθέτουν τη θεωρία του Ελβετού ψυχιάτρου και διανοητή. Σε τρεις περιοχές δράσης, με τη σχηματική και αποσπασματική αφήγηση του, το κομμάτι Anima ακολουθεί την ιστορία ενός άντρα, που μπορεί να είναι η ιστορία του ενός ή η ιστορία όλων. Με αυτήν, ο Θεοφάνους επιχειρεί να παραδώσει ένα σχόλιο για τον ανδρικό ψυχισμό μέσα από το όποιο μοιάζει να αναρωτιέται: γίνεται τελικά κανείς να συνυπάρξει με το θηλυκό στοιχείο που κατοικεί εντός του; Να αναγνωρίσει και να αποδεχτεί την ύπαρξή του ή έστω να συμβιβαστεί με αυτήν, ώστε να ισορροπήσει με επιτυχία στο τεντωμένο σκοινί της ζωής του;

Χορογραφία: Μιχάλης Θεοφάνους
Μουσική: Ninja Tune, Pan Sonic, Μίκης Θεοδωράκης, Sigur Rós
Κοστούμια: Μιχάλης Θεοφάνους – Δέσποινα Μακαρούνη
Ερμηνεία: Άννα Αθανασίου, Αντώνης Βαής, Γιούλη Ιωαννίδου, Αύρα-Άννα Κάββουρα, Κατερίνα Κοκλιώτη, Χριστίνα Μπίτου, Αντωνία Πτωχίδου, Βαλασία Συμεωνίδου, Αγγελική Τρομπούκη
Τραγούδι: Αγγελική Τρομπούκη (απόσπασμα από νανούρισμα του Μ. Θεοδωράκη)

All About Bananas

Καθημερινές ιστορίες οικογενειακής τρέλας διαμορφώνουν το υλικό της έμπνευσης στο κομμάτι, All About Bananas του Γιώργου Ανδρουλάκη. Σε αυτό, ο νεαρός δημιουργός και οι συνεργάτες του διαλέγουν να μιλήσουν κάνοντας χρήση διαφορετικών μέσων (ζωντανή μουσική, χορός, θέατρο), τα οποία θέτουν στην υπηρεσία της δουλειάς για την καθαρή μετάδοση της χορογραφικής σκέψης. Ξεκινώντας να παρατηρεί από απόσταση στιγμές που συμβαίνουν «σε στενό οικογενειακό κύκλο», ο Ανδρουλάκης κοιτάζει κι αντιλαμβάνεται πόσο ανάλογες συνθήκες επικρατούν και έξω από τον κύκλο αυτόν, στους μικρούς κόσμους που κλείνουν πίσω τους οι πόρτες των άλλων. Έτσι, πολλές μικρές ιστορίες διαπλέκονται σε μία, για να ολοκληρώσουν από κοινού ένα ιδιόμορφο οικογενειακό πορτραίτο, το οποίο απαρτίζουν χαρακτήρες με συμπεριφορές που θα επαναλαμβάνονται αδιάκοπα.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: «χαμένοι ο καθένας στο δικό του μικρόκοσμο και το δικό του συναισθηματικό παραλήρημα, ενήλικες και νήπια την ίδια στιγμή, χαμένοι ανάμεσα στο “είμαι” και το “πρέπει να είμαι”, διαφορετικά μοντέλα ανθρώπων, στην ίδια όμως κατάσταση, πραγματεύονται τις οικογενειακές τους σχέσεις».

Σύλληψη/Σκηνοθεσία: Γιώργος Ανδρουλάκης
Μουσική: Marlene Dietrich, Antony and the Johnsons, Max Raabe
Πιάνο: Κωνσταντίνα Τασσοπούλου
Τραγούδι: Μάριος Λαζάρου
Ερμηνεία: Γιώργος Ανδρουλάκης, Ειρήνη Μαργαρίτη, Θεοφάνης Παυλόπουλος

Meat Point

Στο κομμάτι της, Meat Point, η Γιούλη Ιωαννίδου μπαίνει στην περιπέτεια της προσωπικής διατύπωσης, αποφασισμένη να παραδώσει μία δράση χωρίς γραμμική αφήγηση. Υιοθετώντας μία στάση που θέλει το πρόσωπο, εκφραστή συναισθημάτων και σκέψεων, αποφασίζει να το καλύψει· το διαχωρίζει από το σώμα, ώστε το τελευταίο να πάρει το δικό του ξέχωρο δρόμο πάνω στη σκηνή. Έτσι, καταρρίπτει το σημείο ταύτισης του θεατή, δίνοντας έμφαση στο σώμα, το οποίο αντιλαμβάνεται απλά ως φορέα κίνησης· ένα κομμάτι κρέας, χωρίς πρόθεση στο χώρο και στο χρόνο, χωρίς σχέση με τα άλλα σώματα, χωρίς ψυχή. Ένα σώμα παράλογο, που χειρονομεί, πέφτει και σηκώνεται για να ξαναπέσει, παιδεύει και παιδεύεται, κυριαρχεί ή κυριαρχείται από το άλλο σώμα. Μέσα από μια πορεία τέτοιων αλλεπάλληλων στιγμών, η Ιωαννίδου χτίζει ένα μήνυμα για τη βία, τον πόλεμο κάθε είδους και την κατάχρηση εξουσίας. Όλα τους, πράξεις που αναπνέουν σε έναν κόσμο που συχνά μένει στην εικόνα, ξεχνώντας το περιεχόμενο. Τον κόσμο του «ανθρώπου δίχως πρόσωπο». Τον κόσμο μας.

Χορογραφία: Γιούλη Ιωαννίδου
Μουσική: Eric Serra
Ερμηνεία: Κατερίνα Κοκλιώτη, Βαλασία Συμεωνίδου, Κατερίνα Ανδρέου

Alles Gut

Πάνω και πίσω από την σκηνή, ως ερμηνεύτρια και δημιουργός αντίστοιχα, η Βαλασία Συμεωνίδου στο κομμάτι της Alles Gut (όλα καλά), οδηγεί το βλέμμα μας προς αποφασισμένες κατευθύνσεις. Με αφορμή τα γραπτά του Franz Kafka και τα κόμικ του Peter Kuper, υφαίνει μια έντονα αφηγηματική δράση γεμάτη από σύμβολα και περιστάσεις. Στο φως του προβολέα της, ένα απλό τραπέζι γίνεται κατά περίπτωση το κέντρο λήψης αποφάσεων, το βάθρο ή ο βωμός. Ένα μικρό σύνολο ανθρώπων συσκέπτεται. Ένα πλάσμα που θα μπορούσε να είναι ο Γκρέγκορ Σάμσα της «Μεταμόρφωσης» πασχίζει να υπάρξει. Οι άνθρωποι όμως, είναι σχεδιασμένοι να συσπειρώνονται για να αποκτήσουν δύναμη κι όχι πάντα με καλό σκοπό. Συχνά περιθωριοποιούν το διαφορετικό, το ταλαιπωρούν, το τιμωρούν επειδή διαφέρει. Στο όνομα της τάξης, η εξομοίωση στάθηκε πάντα σύμμαχος του φασισμού. Λογικό. Μόνο έτσι, μπορούσαν να πάνε… «όλα καλά».

Χορογραφία: Βαλασία Συμεωνίδου
Μουσική: Νίκος Κυπουργός, Lucianno Berio
Επιμέλεια Μουσικής: Δημήτρης Τσούκας
Σχεδιασμός φωτισμών/Σκηνικά: Βαλασία Συμεωνίδου
Ερμηνεία: Αντώνης Βαής, Γιούλη Ιωαννίδου, Αύρα-Άννα Κάββουρα, Μιχάλης Θεοφάνους, Κατερίνα Ανδρέου, Ναταλί Μάνδηλα, Γιώργος Ανδρουλάκης